PSSiAP czyli Polskie Stowarzyszenie Studentów Psychologii jest organizacją skupiającą studentów i absolwentów psychologii w kraju. Najważniejsze zadania Stowarzyszenia obejmują pomoc w rozwoju psychologii w Polsce, integrację środowiska, ułatwianie współpracy między uczelniami, skupianie aktywnych osób wokół wymyślonych przez nich projektów i pomoc w ich realizacji. Oprócz tego PSSiAP pracuje nad rozwojem kontaktów studentów psychologii z różnych krajów, głównie europejskich, które mają swych przedstawicieli w EFPSA. PSSiAP pełni rolę reprezentanta studentów psychologii w: Radzie Instytutu, Radzie Wydziału, Samorządzie Studenckim i innych instytucjach akademickich i miejskich (dotyczy oddziału), w PTP, urzędach władzy centralnej (Zarząd Główny) oraz Europejskiej Federacji Studenckich Stowarzyszeń Psychologicznych EFPSA (Przedstawiciel PSSiAP).

Historia

Idea utworzenia ogólnopolskiej organizacji studentów psychologii pojawiła się na Uniwersytecie Warszawskim. PSSiAP został powołany do życia na zjeździe założycielskim w Korbielowie w lipcu 1997 roku. Organizację zarejestrowano w sądzie w lutym następnego roku. Wtedy w Stowarzyszeniu uczestniczyli studenci Uniwersytetu Warszawskiego, Akademii Teologii Katolickiej (dzisiejszy UKSW), Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej. Na przełomie roku 1997 i 98 nawiązaliśmy kontakt z Zarządem i na kolejnym zjeździe we wrześniu 1998 roku (św. Katarzyna) wzięło udział kilka osób z Wrocławia. Wtedy też oficjalnie Uniwersytet Wrocławski przyłączył się do PSSiAPu. Razem z nami na zjazd przyjechali po raz pierwszy studenci z Uniwersytetu Łódzkiego. Oni także przyłączyli się wtedy do PSSiAPu. Od września 1998 działały (nieformalnie) trzy oddziały PSSiAPu: Łódzki, Warszawa i Wrocław. Nieformalnie, bo nowy statut, uwzględniający istnienie oddziałów był w trakcie procedury rejestracyjnej w sądzie warszawskim. Od 1998 roku PSSiAP należy do Europejskiej Federacji Stowarzyszeń Studentów Psychologii EFPSA. Każdy członek PSSiAPu jest automatycznie członkiem EFPSA. Przed wakacjami roku 2000 do PSSiAPu przyłączyli się studenci psychologii z Lublina. Z ich grona został wybrany na wrześniowym zjeździe w Rytrze prezes PSSiAPu. W roku akademickim 2000/2001 dołączyli do nas studenci z Gdańska i powrócili na łono Stowarzyszenia nasi współplemieńcy z Krakowa. Witamy!

Wrocławski Oddział PSSiAPu

Od samego początku

Dołączyliśmy do Polskiego Stowarzyszenia Studentów i Absolwentów Psychologii po niespełna roku jego funkcjonowania czyli w roku 1998. Zarząd Stowarzyszenia I kadencji rozsyłał wiadomości o powstaniu organizacji i zapraszał do współpracy. List z zaproszeniem leżał sobie niewinnie na półce w sekretariacie naszego Instytutu aż do momentu, kiedy dwaj studenci ówczesnego drugiego roku dojrzeli go i postanowili przeczytać. Podzielili się zaraz tą wiedzą na jednym z zebrań Zgromadzenia Studentów Psychologii, czyli instytutowej wersji samorządu. Informacja ta wzbudziła zainteresowanie i postanowiono nawiązać kontakt. Niezwłocznie to uczyniono i tym samym rozpoczęła się intensywna wymiana zdań poprzez łącza internetowe. Oprócz odpowiedzi na nurtujące nas pytania dotyczące struktury, sposobu działania, celu i innych spraw stowarzyszenia, dostaliśmy zaproszenie na odbywającą się w maju w Warszawie konferencję pod tytułem. "Przemoc w mediach". Mieliśmy się wtedy spotkać po raz pierwszy z osobami, z którymi przyszłoby nam później współpracować.

Po majowej konferencji zajęliśmy się bieżącymi sprawami, tj. sesją letnia, a po jej zakończeniu w lepszych lub gorszych nastrojach rozjechaliśmy się po świecie na zasłużony letni odpoczynek. Pod koniec września spotkaliśmy się na pierwszym dla nas, a drugim z kolei Zlocie PSSiAPu, na którym spotkaliśmy się ze studentami psychologii z Łodzi (podobnie jak my przyjechali przyłączyli się do Stowarzyszenia) i Warszawy. Miejscem naszego spotkania była urocza miejscowość o nazwie Święta Katarzyna znajdująca się u podnóża Gór Świętokrzyskich. W czasie pobytu integrowaliśmy się w trakcie treningów i zabaw, biegu terenowego i wieczornych imprez. Graliśmy w siatkówkę i paliliśmy ogniska, po których to niektórzy z nas odważyli się chodzić boso. Ostatniego dnia wyjazdu odbyło się Walne Zgromadzenie Członków PSSiAPu, na którym wybraliśmy członków Komisji Rewizyjnej, Sądu Koleżeńskiego (z Wrocławia: Jola Piasecka i Jarek Broniewski) i na koniec samego prezesa, którym został Paweł Zadroga z Warszawy (SWPS).

Pierwsze przedsięwzięcia

Po powrocie z wakacji z wielką energią zabraliśmy się do tworzenia organizacji. Wybraliśmy oddziałowy Zarząd, Komisję Rewizyjną i Sąd Koleżeński. W Zarządzie znaleźli się: Marcin Piwowarczyk (prezes), Iza Nawara (vice), Marek Łabudziński (II vice), Ewa Maślona (sekretarz) i Monika Zeman (skarbnik). W skład Komisji Rewizyjnej weszły: Magda Bukała, Joanna Zawisza i Agnieszka Skuczyńska. Do Sądu Koleżeńskiego nominacje otrzymały: Ewelina Ptasznik i Anna Olszowa. Zaczęliśmy się regularnie spotykać na zebraniach w Instytucie i poza nim. W październiku ogłosiliśmy konkurs na studenckie logo psychologów we Wrocławiu. Planowaliśmy zorganizować na podstawie uzyskanych prac serię T-shirtów, które moglibyśmy nosić, a także sprzedawać wśród studentów. Odzew na ten projekt był skromny, ale efekty ładne. Pomysł umarł śmiercią naturalną. Czasem pojawiał się w naszych późniejszych rozmowach, ale - podobnie do zmory nocnej - straszył, aby szybko ulotnić się, niezaspokojony. Na szczęście w tym samym czasie staraliśmy się m.in. o to, aby zmodernizowano pracownię komputerową(zakup nowego serwera) i zaopatrzono czytelnię w porządny zegar. Te inicjatywy powiodły się i dziś z tego korzystamy dzięki wnioskom studentów. W listopadzie rozpoczął działalność pod patronatem PSSiAPu Klub Dyskusyjno Filmowy psychologów. Co tydzień odbywały się seanse filmów, reportaży i dokumentów filmowych pokazujących tematy psychologiczne, etologiczne, egzystencjalne. Po ich zakończeniu trwała dyskusja, niejednokrotnie bardzo burzliwa. W dyskusji brali udział głównie studenci, ale kilka razy odwiedzili nas także naukowcy. W grudniu została zorganizowana akcja Mikołajki dla dzieci z Pogotowia Opiekuńczego we Wrocławiu. Od sponsorów dostaliśmy jedzenie, picie i prezenty dla dzieci, zorganizowaliśmy im zabawę, pojawił się też Św. Mikołaj. Towarzyszyła nam reporterka radia Eska, dzięki której o naszej akcji można było się dowiedzieć nazajutrz w lokalnej stacji radiowej.

W styczniu roku 1999 wybraliśmy się na wyjazd integracyjny do pięknej, czeskiej miejscowości o niezwykle sugestywnej nazwie Vélka Upa. Czesi nie wiedzą o tym i żyją spokojnie, ale wśród odwiedzających ją Polaków niezmiennie nazwa wzbudza gromkie rechotanie. Nazwa nazwą, ale miejscowość jest warta odwiedzin, bo położona po czeskiej stronie Karkonoszy, można dobrze zjeść wypić za nieduże pieniądze, czyli - sama rozkosz.

Pokrzepieni wyjazdem przystąpiliśmy do pracy nad największym do tego momentu projektem wrocławskiego PSSiAPu: nad przeprowadzeniem oceny pracowników. Zebraliśmy informacje z kwestionariuszy od 126 (!) studentów psychologii od I do IV roku dziennych i wieczorowych na temat niemalże wszystkich pracowników Instytutu Psychologii we Wrocławiu. Opis akcji możesz znaleźć . W ciągu semestru letniego w dalszym ciągu funkcjonował Dyskusyjny Klub Filmowy, organizowaliśmy zebrania. W kwietniu odbyła się już trzecia, natomiast pierwsza pod egidą PSSiAPu we Wrocławiu, odsłona Kursu Liderskiego, który prowadził jak zawsze niezastąpiony i nieoceniony dr Sławomir Jarmuś. Powoli dobiegł końca kolejny rok akademicki. I znów porozjeżdżaliśmy się na wakacje, aby pod koniec września spotkać się na III Zlocie PSSiAP, tym razem w przepięknym Beskidzie Sądeckim, a dokładnie w miejscowości Rytro.

Czas oczekiwania na statut

Powyższy nagłówek wiąże się ze smutnym faktem opóźnienia prac nad rejestracją nowego statutu stowarzyszenia. Stowarzyszenie aż do dziś (do momentu pisania tego tekstu, czyli grudnia 2000) opiera swą działalność na starym statucie, pierwszym zarejestrowanym. Podstawową różnicą między nim, a nowym statutem jest fakt uwzględniania przez ten drugi oddziałów terenowych PSSiAPu. Stary statut nie uwzględnia zarządów oddziałów. Oznacza to, że faktycznie wszyscy przyjęci członkowie są przywiązani do jednego, całościowego stowarzyszenia. Brak oddziału to ogromne ograniczenie działania. Sprawia, że niemal niemożliwa staje się tak ważna dla tak młodego tworu stabilizacja, okrzepnięcie, budowanie mocnych podstaw i rozwijanie się. Próba zarejestrowania nowego statutu była, tyle, że Sąd w Warszawie nie przyjął go ze względu na nieścisłości formalne. Nie ma sensu dociekać, kto tego nie dopatrzył, nie przypilnował. Najważniejsze jest to, aby to jak najszybciej zrobić.

Jedną z konsekwencji wspomnianej wcześniej sytuacji było to, że w roku akademickim 1999/2000 we Wrocławiu zapał w ludziach zamierał, wkradał się powoli marazm we wszelkie inicjatywy. Tak naprawdę zdarzyło się bardzo niewiele. Pomimo rozpadu działał Klub Dyskusyjno Filmowy. Zaprosiliśmy do współpracy - zgodnie z tradycją - ludzi z I roku i po - mamy nadzieję - zachęcającym początku, wrócił pomysł utrzymywania działalności PSSiAPu. Co jakiś czas okazywało się, że idea nie umarła w nas, ale nie było to, czego oczekiwaliśmy. W marcu zebraliśmy się i wyjechaliśmy na wyjazd integracyjny do Sobótki. Tam udało nam się wskrzesić dawny klimat i świetnie się bawiliśmy. Chodziliśmy w dzień i (oczywiście z przerwami!) bawiliśmy się wieczorami. Było super.

Pod koniec wakacji - już tradycyjnie - zjechaliśmy się z różnych stron Polski w jedno miejsce. Do Rytra. Ten zjazd był bogatszy o ekipę z Lublina, co - jak się później okazało - zaowocowało wybraniem prezesa PSSiAPu w Warszawie nie z uczelni tego miasta. Została nią Justyna Syroka studentka IV roku UMCS w Lublinie. Gratulujemy!